Pasquale Bona
Ο Pasquale Bona
Η Πρακτική μέθοδος μουσικής διαιρέσεως μετά προσθήκης στοιχειωδών γνώσεων μουσικής αναγνώσεως και θεωρίας με επιμέλεια του Δ. Σ. Λαυράγκα εκδόθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά το 1935. Xρησιμοποιείται τουλάχιστον από τις αρχές του 20ου αιώνα και μέχρι σήμερα στη Σχολή Θεωρίας της Φ.Ε. Μάντζαρος.
Ο ιταλός συνθέτης και δοκιμιογράφος Pasquale Bona γεννήθηκε στην Cerignola στις 3 Νοέμβρη του 1808 και πέθανε στο Milano στις 2 Δεκέμβρη του 1878. Σε ηλικία 20 ετών μετακόμισε στο Palermo, για να σπουδάσει μουσική στο Real Collegio degli Spersi (στο ωδείο της εποχής). Το 1830 πήρε πτυχίο στη σύνθεση και στο τραγούδι και ονομάστηκε μαέστρος του Collegio del Buonpastore. Από το 1838 έμεινε μόνιμα στο Μιλάνο, όπου δίδαξε τραγούδι, θεωρία και σολφέζ (από το 1838), αρμονία και γυναικεία φωνητική (από το 1851) και τραγούδι για άνδρες (από το 1859) στο Regio Conservatorio. Ήταν φίλος του Alessandro Manzoni και υπήρξε δάσκαλος των Amilcare Ponchielli, Arrigo Boito, Franco Faccio και Alfredo Catalani. Συνέθεσε διάφορα λυρικά έργα, συμφωνίες, μουσική δωματίου, κομμάτια εκκλησιαστικής μουσικής, κομμάτια για πιάνο, κλαβιτσέμπαλο, βιολί και βιολοντσέλλο. Μελοποίησε το χορωδιακό Adelchi για το θάνατο της Ermengarda Sparse και τρεις ακόμα συνθέσεις.
Σήμερα τον θυμόμαστε κυρίως για τις διδακτικές του μεθόδους σχετικά με τη μουσική ανάγνωση και τις πολυάριθμες συλλογές για σολφέζ. Η πλήρης Μέθοδός του για την Διαίρεση γράφτηκε για τους σπουδαστές του Ωδείου του Μιλάνου και μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται για την εισαγωγή στη μουσική ανάγνωση. Με αυτήν την Μέθοδο διδάχτηκαν πολλές γενιές σπουδαστών τη σωστή μουσική ανάγνωση η οποία είναι η βάση της θεωρίας της μουσικής. Σημαντικότερα λυρικά του έργα: Il Tutore e Il Diavolo (1832), I Luna e i Perollo (1844), Don Carlo (1847), Il Gladiatore (1849), Vittoria, madre degli esercitti (1863).
