Ραφαήλοβιτς Λεωνίδας Κέρκυρα, 1846-1902).

Αξιόλογος Κερκυραίος στρατιωτικός μουσικός (ανθυπασπιστής), συνθέτης και αρχιμουσικός της φημισμένης Φιλαρμονικής του ’10ου Συντάγματος Πεζικού” (n οποία έδρευε στην Κέρκυρα και στην περίπου 30ετη λειτουργία της διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην Ιστορία της Κερκυραϊκής και γενικά, της Επτανησιακής Μουσικής. Διαλύθηκε το 1893, Λόγω της πτώχευσης του Κράτους και της παρεπόμενης κρατικοποίησης των κρατικοδίαιτων Στρατιωτικών Φιλαρμονικών). Αυτή η Φιλαρμονική σχηματιζόταν αποκλειστικά από Κερκυραίους μουσικούς και είχε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο. Διατηρούσε Τμήμα νεαρών μουσικών “οίτινες κατετάσσοντο ως “πρότακτοι”, εκπαιδευόμενοι μουσικώς και στρατιωτικώς, αποκαλούμενοι <μοuσικόπαιδες> – κατ’ άναλογίαν λ.χ. του <ναυτόπαιδες> – οι οποίο αργότερα εξειλίσσοντο εις μέλη της στρατιωτικής αυτής ορχήστρας” (Σπ. Μοντσενίγος). Ο Ραφαήλοβιτς αναφέρεται επίσης τόσο μεταξύ των ιδρυτικών μελών της “Φιλοδραματικής Εταιρείας Φοίνιξ” (1869) όσο και μεταξύ των αποσχισθέντων μελών του “Φοίνικα” που ίδρυσαν τη Φιλοδραματική Εταιρεία “Καποδιστρίας” (13.7.1872). Σημειώνουμε ότι οι δυο αυτές Εταιρείες συνέπηξαν λίγο αργότερα (1875) τον “Δραματικόν Σύλλογον Κερκύρας”, με πρώτο πρόεδρο τον Ν. Κ. Καλοσγούρο. Τον Αύγουστο του 1890 διηύθυνε (μαζί με τον αρχιμουσικό Ε. Σασσόλη) πανηγυρική συναυλία των συνενωμένων μουσικών της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας και της Φιλαρμονικής της Φρουράς σε έργα Κερκυραίων μουσουργών (Μαντζάρου, Ξύνδα, Ροδοθεάτου και Σαμάρα). Λίγο αργότερα, στις 17.2.1891, προσελήφθηκε ως αρχιμουσικός στη Φιλαρμονική Εταιρεία <Ν. Μάντζαρος>, διαδεχόμενος τον Α. Pινόπουλο. Έμεινε σ’ αυτή τη θέση ως τις 25.2.1898, ενώ είχε αναλάβει και δ/ντής Σχολών του “Ωδείου Κερκύρας” (υποσκελίζοντας τον άξιο μουσουργό Δ. Ανδρώvn).