Αλέξανδρος Γκρέκ (1876-1959)
Ο Αλέξανδρος Γκρεκ ήταν μια σεμνή και αγαπημένη προσωπικότητα που ύμνησε με τη μουσική του, την Κέρκυρα και τον πολιτισμό της. Συνδέθηκε στενά με την προσφορά και το έργο της Φιλαρμονικής μας αφού στις μέρες του δημιουργήθηκε χορωδία με σημαντική παρουσία στο χώρο της φωνητικής μουσικής. Πολλοί είναι σήμερα, εκείνοι που τον θυμούνται ακόμη, γερασμένο, ν’ ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της “Μαντζάρου” για να αφοσιωθεί με ενθουσιασμό στο αγαπημένο του πιάνο.
Ήταν αληθινός και γνήσιος μουσικός ο Γκρεκ και σαν τέτοιος στάθηκε σ’ όλες τις πολυάριθμες μέρες του. Σπούδασε όπως κ’ άλλοι Κερκυραίοι, στο περίφημο Κονσερβατόριο της Νάπολης για να δώσει εκεί τα πρώτα φωτεινά δείγματα του συνθέτη και του πιανίστα. Γεννημένος στην Κέρκυρα το 1876, ακολούθησε από μικρός το δρόμο της μουσικής. Σπούδασε στη Νάπολη, όπως είπαμε, αλλά και δίδαξε Εκεί ως καθηγητής για δυο χρόνια. Επιστρέφει στην Ελλάδα, στο Ωδείο Αθηνών για να τον τραβήξει λίγο αργότερα, η μακρινή Αίγυπτος με το έντονο τότε ελληνικό στοιχείο. Από το 1910 ο Γκρεκ με την αγαπημένη του σύζυγο, Μαρία Αγιοβλασίτη στεριώνει στην Αλεξάνδρεια, δημιουργώντας αυτό για το οποίο η μοίρα τον προόρισε να υπηρετεί, τη Μουσική. Στην Αίγυπτο παρέμεινε επί σαράντα ολόκληρα χρόνια. Περίπου το 1950 αποφάσισε να επιστρέψει στην Κέρκυρα για να προσφέρει τις γνώσεις του στις νέες μουσικές γενιές του νησιού. Σ’ αυτή τη δεκαετία του ’50, οι οπερέτες του Γκρεκ: Καρμελίτα, Η Θείτσα μας και η αγαπημένη του Μυριέλλα, παρουσιάστηκαν επανειλλημένως από αξέχαστους Κερκυραίους ερμηνευτές και με εξαιρετική επιτυχία
Η ζωή του Γκρεκ στιγματίστηκε από το χαμό της πολύτιμης συζύγου του, το 1936, για να μείνει από τότε μόνος, με κάποια πικρία στο πρόσωπο του. Δε σταμάτησε όμως να συνθέτει έργα μεγάλης πνοής. Ανδρονίκη, Μανουελίτα, Σέλευκος, Η Θείτσα μας, Σεχραζάτ, Χορός των Συλφίδων, Σπίθα, Καρμελίτα, Μάρτσια Σάντα, Μυριέλλα. Σ’ όλα είναι ο ίδιος. Σ’ όλα βρίσκει κανείς το Γκρεκ. Όμορφο και πειστικό στο κάθε του μουσικό στιγμιότυπο. Στο έργο του παρουσιάζεται ποικιλία σε σχήματα και ποιότητα που δίνει όλη την έκταση της μουσικής προσωπικότητας του Γκρεκ. Όπερα, συμφωνικό ποίημα, μπαλέτο, οπερέτα, εμβατήρια θριαμβευτικά και πένθιμα βγαίνουν όλα αυθόρμητα και πηγαία από την πένα του Μαέστρου.
Μέχρι τις τελευταίες ημέρες του, ο Γκρεκ ήταν ο ακλόνητος μουσικός, ο πιστός καλλιτέχνης με την ανεξάντλητη έμπνευση και με μια δραστηριότητα καταπληκτική. Τον έτρεφε και τον συντηρούσε η πίστη του στην Τέχνη και γι’ αυτό είχε τη δύναμη να περιφρονεί το χρήμα που δεν τον τράβηξε ποτέ και που ποτέ δεν είχε. Ο Γκρεκ κράτησε υπερήφανα την ένδοξη σημαία των παραδόσεων της κερκυραϊκής τέχνης. Εγκατέλειψε τα εγκόσμια τον Οκτώβριο του 1959 προκαλώντας σε όλο το φιλόμουσο κοινό την αίσθηση της απουσίας και της πραγματικής απώλειας.
Τον Οκτώβριο του 1959 η Κέρκυρα αποχαιρέτησε τον Αλέξανδρο Γκρεκ. Τον τελευταίο της “μεγάλης γενιάς” που αρχίζει από το Νικόλαο Μάντζαρο…
